Op Spitsbergen heeft de zoektocht naar kolen al meer dan 100 jaar zijn stempel gedrukt op het landschap en de cultuur van Longyearbyen. De stad heeft dan ook een zeer industriële uitstraling, met gebouwen die herinneren aan de tijden waarin kolenmijnen het economische hart van het eiland vormden. Sinds de prijs van kolen echter drastisch is gedaald, staan veel mijnen stil, wachtend op betere tijden om hun werkzaamheden weer op te pakken. Tegenwoordig draaien de economische motoren van Spitsbergen voornamelijk op toerisme, wetenschappelijk onderzoek en onderwijs. Maar zelfs nu speelt de kolenindustrie nog steeds een rol in het dagelijks leven van de bewoners.
Spitsbergen heeft iets bijzonders: gedurende vier maanden per jaar is het aardedonker – de ‘Arctic Night’. In de zomer zorgt het fenomeen ‘de middernachtzon’ ervoor dat het dag en nacht licht is,
wat de inwoners aanmoedigt om buiten te zijn, te verkennen en actief deel te nemen aan het sociale leven. De lange winteravonden worden vaak doorgebracht in de gezellige bars en restaurants, waar
de gemeenschap samenkomt om de duisternis te delen. Festivals, concerten en sportevenementen voegen zich toe aan de levendige cultuur die de donkere maanden verlicht.
Het leven op 78 graden noorderbreedte is een mengeling van extreme natuur en gemeenschap. De inwoners hebben geleerd om te leven met de intensiteit van de seizoenen, en wanneer je Spitsbergen bezoekt, voel je de gemoedelijke sfeer en de onderlinge zorg die de bewoners delen. De arctische omgeving dwingt hen om met elkaar samen te werken en elkaar te beschermen – of het nu tegen de natuur of de ijsberen is. Hier heb je altijd een lichtpistool of geweer binnen handbereik, want het weer kan snel omslaan en de ijsberen zijn nooit ver weg.
Welkom in Spitsbergen, een plek van avontuur, extremen en een hechte gemeenschap.
Er zijn geen wegen naar Svea, Ny-Ålesund of Barentszburg.